WEBLOG

Pim en Pam trekken de grote wereld in.

Er waren eens 3 kleine varkenszusjes; Pim, Pam en Pet. En zoals zusjes kunnen zijn; ze waren niet altijd lief voor elkaar. Zo ook vanmorgen; 2 zussen gingen ‘uit’ en lieten hun zusje enigszins verontwaardigd achter. Omdat zusje Pet de sloomste en domste is, bleef zij achter.

Zondagvond hadden de dames gesprekken opgevat van de buurman die sprak in termen als; vette varkens, mooie speklappen en slachtrijp en dat was niet tegen dove-varkensmanoren-gezegd. Ze beraamden een plan en zagen de kans schoon toen er even geen stroom op het draadje zat. De boer keek de andere kant uit, het slome zusje sliep nog en ja hoor; Pim en Pam trokken de wijde wereld in. Toen zusje Pet later ontwaakte, ging ze hevig ontdaan op pad en kwam het eerste aan bij de voerbak in de schuur en vrat zich barstens vol, je weet maar immers nooit wanneer je weer te eten krijgt als je op wereldreis gaat. Omdat Pet sloom en dom is was het snel gedaan met de wereldreis. De opmerkzame boer had haar snel in de smiezen en in no time zat ze weer achter slot (stroom) en grendel.

Pim en Pam genoten met volle teugen van hun vrijheid in het 400ha grote bos achter de boerderij. Op maandagochtend met een emmertje brokken door het bos dwalen is echt geen straf maar vanmorgen kwam het niet zo goed uit. Ik liep als een malloot door het bos naar de varkens te roepen, hopend ze met brok naar huis te lokken. Helaas, het bos is groot, varkens nieuwsgierig en vrijheid onbedwingbaar.

Freek de boswachter werd ingeseind en zusje Pet werd nog eens extra toegesproken hoe vreselijk braaf ze is en er werd nog net geen amber-alert verzonden. We wachten rustig af want we weten dat varkens geconditioneerd zijn op hun dagelijkse kostje. En jawel hoor; rond de klok van 5 melden zich de 2 voortvluchtige varkens. Pet bekeek triomfantelijk haar 2 zussen aan de andere kant van het hek. Te laat voor het diner! Pet had alles in haar eentje naar binnen geslokt. Pim en Pam visten achter het net. Gedwee liepen ze achter de boer aan die ze door het hek naar binnen loodste. Ze werden vermaand toegesproken maar ze hadden alleen oog voor de voerbak. De hereniging met zuslief verliep toch nog zoals gehoopt en ineens hadden ze door dat ze elkaar gemist hadden. Gelukkig ! En zoals in menig sprookje kwam alles goed op het eind.

We kijken wat morgen de dag weer brengt maar voor vandaag rolden ze zeer tevreden tegen elkaar aan in een diepe slaap. Ze waren zo vreselijk moe. Zo gaat het altijd bij pubers die weglopen. Als het avond wordt en ze honger krijgen komen altijd weer naar hun honk terug. Veilig en vertrouwd. We zien wel wat de dag van morgen brengt. We zullen in de nabijheid van de 3 zussen nooit meer spreken over speklappen, kilo’s en vet en die ene lange enkele reis. Onwetend sliepen zij een gat in de dag!