WEBLOG

Alles behalve ‘slow’ was onze reis naar Italie. Nog voordat de koeien gemolken werden , gingen zondag de boer en boerin in hun beste pak naar de hoofdstad en vlogen naar Turijn om een bezoek te brengen aan de ‘Internaziolae Salone del Gusto’
Het tweejaarlijkse evenement, georganiseerd door Slow Food stond al jarenlang op het verlanglijstje van de boer en nu was de tijd daar om te gaan.
Slow-Food is een organisatie de indertijd (1989) is opgericht als tegenhanger van de fastfood cultuur., het is een internationale gastronomische beweging die staat voor lekker, puur en eerlijk voedsel. Inmiddels hebben ze in meer dan 132 landen 100.000 leden en daar horen wij ook bij. We gingen dus een beetje naar ons eigen feestje.
Wereldwijd komen producenten en consumenten bijeen, zo’n 200.000 in 5 dagen, en tonen hun producten aan elkaar, laten proeven, verkopen, handelen, delen kennis, vertellen en maken elkaar enthousiast. Prachtige producten; meel van tamme kastanjes waar je de lekkerste koekjes van kunt bakken, groene kaas uit Bulgarije, heeeeel erg veel linzen uit Italie, safraan uit Italie, rijst uit Italie, Limburgse appelstroop. oplegkazen uit Nederland, koekjes, veel chocolade, koffie, thee, onbekende granen, bonte bonen, heel veel kaas, vis, tabak, likeur, wijn, jam, pasta, hammen, koekjes , mooie broden. en nog veel meer waar we niet echt de namen van wisten.. Ook mooi om al die producenten in hun traditionele kledij te zien.
Omdat thuis alles goed geregeld was, bleven we meteen een hele week in Italie. De zon wist dat en bleef ook.
Na dit overdonderende evenement toch nog energie genoeg om de volgende dag een mooie, smakelijke en aantrekkelijke supermarkt te bezoeken, alles was er behalve Nederlandse boerenkaas. We beloofden wat stukken op te sturen en zien wel wat er van komt. Mooie site van deze supermarkt, kun je even meegenieten Eataly. Een supersupermarkt die wereldwijd vestigingen heeft.
Na de foodtocht zetten we onze reis voort met de trein. vanaf Turijn de binnenlanden in. De herfst doet zijn best, land is al geploegd en klaar voor de winter en de druiven zijn geoogst. Dorpjes rijgen de steden aan elkaar en omdat bijna geen enkel stationnetje een naamplaat heeft kom je nog eens ergens ( of niet) We bezoeken slow-food-collega’s en babbelen in een nog niet geregistreerde taal maar we begrijpen elkaar wel. Mooi toch. We logeren in hotels die weer helemaal hip zijn ( retro) met schilderijen aan de muur van de Heilige Maagd Maria en slapen onder bruin/roze dekens met rozen en satijnen kantjes. ’s Ochtends zit de tandeloze opa van 103 naast ons zijn pap naar binnen te slobberen.
We voelden ons erg welkom.

Opmerkelijk is, hoe de Italianen hun eten tot zich nemen. Ze spreiden met zorg hun handen om het bord, tillen het op ,ruiken, genieten, ruiken nogmaals en vervolgens complimenteren ze de kok en dan beginnen ze pas te eten. Het is een soort bidden maar dan zonder gebed. Een zeer mooie gewoonte. Zelfs kleine kinderen deden mee. Zo leer je dus genieten van je eten

Na een week van treinen, fietsen, genieten, luieren, lezen weer terug in Turijn en binnen anderhalf uur weer op Hollandse bodem. We genieten nog even na met heerlijke kaas en worst en maken plannen om over 2 jaar er weer bij te zijn. We hebben al 2 pakjes met kaas
opgestuurd naar collega’s en wachten rustig af…… slow