WEBLOG
08-06-2010
Ode aan de tuin 1
De bomen dragen hun bloemen vol overgave. Ze trotseren de kou. Wellicht is het de nieuwsgierigheid en het ongeduld van de bloemen, ze hebben ook zin in het voorjaar.
Nu nog een meisjestuin; veel roze, straks een stoere tuin met blonde appels, sappige suikerperen, zoete kersen, statige beukenhagen, sierlijke buxus ,een breed scala aan vaste planten en een mooie groentetuin. Kortom; mijn koninkrijk.
De voorpret is al groot. Het ontluikende voorjaar maakt plaats voor de te lange winter. Het lijkt of de tuin extra zijn best doet. De aardbeien bloeien uitbundig en als al die bloemen garant staan voor oogst dan hebben we dit jaar ook weer ‘zomerkoninkjes’. Toch weer iets koninklijks, zij het in de tuin en niet op het erf.
Traditiegetrouw is koninginnedag de plant-zaai-en-pootdag. Niet omdat de vlag dan uithangt maar omdat iedereen vrij is en het meestal mooi weer is. Dit jaar vanwege de kou uitgeweken naar 5 mei; ook mooi en ook een vlag.
De grond herinnert nog aan de winter; koud en daarom geurloos. Wormen vertoeven nog in diepere aardlagen en de wind belemmert het zaaien. Geen goede start dus. Mondjesmaar komt de zon en zondag 17 mei geloof ik er weer echt in; Alle vlijt is zichtbaar; 2 ‘Groria-aardappels boven de grond, een rijtje radijsjes, twijfelachtige peultjes, 3 asperges die niet bang zijn voor kou, voorzichtige raapstelen, een rijtje goudsbloemen ,ontspruitende sjalotten en tien zwarte nagelranden. Het komt goed met de tuin. De natuur laat ons nooit in de steek. Vol energie gaan we de zomer tegemoet!
VEEL WERK HE!
“Da doe-de verkeerd”, sprak de bruine-gazelle-met-3-versnellingen toerist aan de andere kant van de heg toen ik met zorg een schep zand omlegde en zo een mooi zwart plantvak creeerde.
‘Da moette iemand anders laten doen”……………
Het betrof een grapje. Gelukkig, maar toch, de Gazelle-man stapt af. Zijn vrouw fietst door. We zuchten alle twee. De heg scheidt ons. Graag spitte ik verder, de man wint; ‘Ik zeg het; VEEL WERK HE’
“Nee, nee, vertel mij niks, ik heb veel in de grond gewroet, zes-en-veertig-jaar kabels leggen, Ik weet er alles van, en dan ’s avonds en in het weekend een volkstuin om de ons vrouw da gere ha!”
“Veul werk hoor”.
“Ík was de eerste met vroege aardappels, altijd en dan toch weer kregen ze ‘fie-tof-te-ra’, van d’n buurman ja, elk jaar weer, en altijd die luizen in de slaai. Weken achter elkaar aten we bonen en als de lage boontjes op waren begonnen we aan de stokbonen, ook weer weken achter elkaar en tot slot de snijbonen. De wortels kreeg ik ook nooit zonder piersteek’, ja , ja veul werk zo’n tuin.”
Én dan de bloemkool, zo groot als een flinke voetbal, hagelwit maar wel vol met rupsen. En die slakken, nou nou, in een nacht tijd vraten ze zo een jonge rij plantjes op.”
‘Het zaad was trouwens ook niet goedkoop, de boerenbond was niet mer, zoals ut gewist war”.
“Óns keinder hoefden ok nie al die andijvie, geen tijd he “
“De bluumkes doar was ons vrouw wel groots mee, altijd zinnia’s, dahlia’s en gladiolen.Ja, ja ze kreeg nog regelmatig een buske bloemen”
‘Spinazie moette nie teveel ineens zaaien want het schiet door waar je bij staat en trouwens een wasmand vol en er blijft maar een pan spinazie over, en veul werk, ja, ja .”
“ Nee, dan die bieten, de ene dag denk ik het kan nog niet, de andere dag he ons vrouw gin zin en een dag later zijn ze te groot, zelf de kiepen lussen ze nie. mer.”
“Ásperges ben ik nooit aan begonnen, te veel werk.”
“Éen paar jaar geleden ben ik gestopt met de tuin, ons vrouw vond het wel jammer ( red; ik kan dat begrijpen) maar ja nou gaan we vaker fietsen, ook in de rest van Nederland. Dan vatte we de caravan en trekken er op uit, toen met den tuin kon da niet he.”
“Ja, dees fiets heb ik gekregen van d’n baas; 40 jaar trouwe dienst – nooit ziek geweest he- Tsja, wie werkt er tegenwoordig nog 40 jaar bij de zelfde baas? zeg nou zelf, Nee, als je het mij vraagt .” ( red; ik vraag niks)
“Jan, komde nog, ze hebben hier lekkere kaas.”
“Ja, die vrouw in d’n tuin hield me aan de praat.”
“Oh, ge moakt zelf kaas, das veul werk he? “
De bruine-gazelle-met-drie-versnellingen bracht Jan naar de winkel. Ik probeer het gesprek onder te spitten, daar het niet lukte, schrijf ik het maar op. Het spitten ging overigens wel sneller.
Nu nog een meisjestuin; veel roze, straks een stoere tuin met blonde appels, sappige suikerperen, zoete kersen, statige beukenhagen, sierlijke buxus ,een breed scala aan vaste planten en een mooie groentetuin. Kortom; mijn koninkrijk.
De voorpret is al groot. Het ontluikende voorjaar maakt plaats voor de te lange winter. Het lijkt of de tuin extra zijn best doet. De aardbeien bloeien uitbundig en als al die bloemen garant staan voor oogst dan hebben we dit jaar ook weer ‘zomerkoninkjes’. Toch weer iets koninklijks, zij het in de tuin en niet op het erf.
Traditiegetrouw is koninginnedag de plant-zaai-en-pootdag. Niet omdat de vlag dan uithangt maar omdat iedereen vrij is en het meestal mooi weer is. Dit jaar vanwege de kou uitgeweken naar 5 mei; ook mooi en ook een vlag.
De grond herinnert nog aan de winter; koud en daarom geurloos. Wormen vertoeven nog in diepere aardlagen en de wind belemmert het zaaien. Geen goede start dus. Mondjesmaar komt de zon en zondag 17 mei geloof ik er weer echt in; Alle vlijt is zichtbaar; 2 ‘Groria-aardappels boven de grond, een rijtje radijsjes, twijfelachtige peultjes, 3 asperges die niet bang zijn voor kou, voorzichtige raapstelen, een rijtje goudsbloemen ,ontspruitende sjalotten en tien zwarte nagelranden. Het komt goed met de tuin. De natuur laat ons nooit in de steek. Vol energie gaan we de zomer tegemoet!
VEEL WERK HE!
“Da doe-de verkeerd”, sprak de bruine-gazelle-met-3-versnellingen toerist aan de andere kant van de heg toen ik met zorg een schep zand omlegde en zo een mooi zwart plantvak creeerde.
‘Da moette iemand anders laten doen”……………
Het betrof een grapje. Gelukkig, maar toch, de Gazelle-man stapt af. Zijn vrouw fietst door. We zuchten alle twee. De heg scheidt ons. Graag spitte ik verder, de man wint; ‘Ik zeg het; VEEL WERK HE’
“Nee, nee, vertel mij niks, ik heb veel in de grond gewroet, zes-en-veertig-jaar kabels leggen, Ik weet er alles van, en dan ’s avonds en in het weekend een volkstuin om de ons vrouw da gere ha!”
“Veul werk hoor”.
“Ík was de eerste met vroege aardappels, altijd en dan toch weer kregen ze ‘fie-tof-te-ra’, van d’n buurman ja, elk jaar weer, en altijd die luizen in de slaai. Weken achter elkaar aten we bonen en als de lage boontjes op waren begonnen we aan de stokbonen, ook weer weken achter elkaar en tot slot de snijbonen. De wortels kreeg ik ook nooit zonder piersteek’, ja , ja veul werk zo’n tuin.”
Én dan de bloemkool, zo groot als een flinke voetbal, hagelwit maar wel vol met rupsen. En die slakken, nou nou, in een nacht tijd vraten ze zo een jonge rij plantjes op.”
‘Het zaad was trouwens ook niet goedkoop, de boerenbond was niet mer, zoals ut gewist war”.
“Óns keinder hoefden ok nie al die andijvie, geen tijd he “
“De bluumkes doar was ons vrouw wel groots mee, altijd zinnia’s, dahlia’s en gladiolen.Ja, ja ze kreeg nog regelmatig een buske bloemen”
‘Spinazie moette nie teveel ineens zaaien want het schiet door waar je bij staat en trouwens een wasmand vol en er blijft maar een pan spinazie over, en veul werk, ja, ja .”
“ Nee, dan die bieten, de ene dag denk ik het kan nog niet, de andere dag he ons vrouw gin zin en een dag later zijn ze te groot, zelf de kiepen lussen ze nie. mer.”
“Ásperges ben ik nooit aan begonnen, te veel werk.”
“Éen paar jaar geleden ben ik gestopt met de tuin, ons vrouw vond het wel jammer ( red; ik kan dat begrijpen) maar ja nou gaan we vaker fietsen, ook in de rest van Nederland. Dan vatte we de caravan en trekken er op uit, toen met den tuin kon da niet he.”
“Ja, dees fiets heb ik gekregen van d’n baas; 40 jaar trouwe dienst – nooit ziek geweest he- Tsja, wie werkt er tegenwoordig nog 40 jaar bij de zelfde baas? zeg nou zelf, Nee, als je het mij vraagt .” ( red; ik vraag niks)
“Jan, komde nog, ze hebben hier lekkere kaas.”
“Ja, die vrouw in d’n tuin hield me aan de praat.”
“Oh, ge moakt zelf kaas, das veul werk he? “
De bruine-gazelle-met-drie-versnellingen bracht Jan naar de winkel. Ik probeer het gesprek onder te spitten, daar het niet lukte, schrijf ik het maar op. Het spitten ging overigens wel sneller.
