WEBLOG

Geen klanten maar 2 nieuwe huisgenoten. Sinds het vroege voorjaar stappen 2 dappere enigszins eigenwijze varkens rond op Heileuver. Om de nieuwsgierigheid en reislust van de varkens in toom te houden hebben we gekozen voor een voor een vorstelijke ren met een nachtverblijf. Twee zware sloten en een stroomdraadje (is echt nodig) houden Juffrouw Knor en Meneer Bor in toom. Gezien de bezigheden gedurende de dag denk ik overigens dat Meneer en Mevrouw helemaal geen tijd hebben om het erf te ontvluchten ( mocht de ren ooit ongemerkt niet op slot zijn) ze zijn namelijk de hele dag bezig met wroeten. In Frankrijk worden varkens nog ingezet om truffels op te sporen en in Engeland hadden ze lang geleden nog een taak als jacht’hond’ maar onze varkens verrichten beter werk dan de eerste beste bulldozer ; Alsof er goud in de grond zit
Na enige weken van observatie, mag ik terecht constateren dat Juffrouw Knor enige vorm van ADHD heeft. Het parcours ( een royale buitenren) wordt vele keren per dag doorkruist op een niet varkenswaardige snelheid ( waar komt anders de term ‘een lui varken’ vandaan?) voorts ploegt zij de halve ren om, ploft in de poel en begint weer van voor af aan haar bezigheden te herhalen. Tussendoor- een varken dient op gezette tijden zijn eten te krijgen- gunt zij zich maximaal 3 minuten om een vracht eten naar binnen te schrokken . Meneer Bor daar en tegen is wat beschouwelijker ingesteld. Hij is ontdaan van zijn ‘mannelijkheid’ en loopt een beetje onzijdig te wezen; niet stoer, niet mannelijk, niet bazig een beetje een sukkeltje maar wel aardig. Wordt overactief bij het horen van het voer in de trog en vindt het verder wel oke.
Volgens de gegevens zijn ze broer en zus dus het is maar goed dat meneer Bor een ‘het[E1]’ is. Mijn varkenskennis is zeer beperkt en ik stort me op internet alwaar ik lees dat varkens bijzonder intelligent zijn, 26 soorten geluiden produceren en vocaal communiceren. Observatie leert dat er alleen gecommuniceerd wordt als ik met het voer kom, ik denk dat ik ze versta, ik vertaal het als; honger, honger, meer meer. Als ze een stukje kaas krijgen ( waarom ook niet) zijn ze net zo blij als mening klant. Fijnproevers zijn het! Dat ze schreeuwen als een speenvarken hebben we ondervonden. In al mijn onwetendheid dacht is 2 kleine roze biggen te kopen van zo’n halve meter lengte, met gemak zouden ze achter in de auto passen in een speciekuip. Echter het werden 2 bonte varkens die wat ( heel wat) groter waren en als ying en yang in de speciekuipen achter in onze oude trouwe VW werden gepropt met daar tussen in Thomas. Thomas die tot dat moment nog atijd had overwogen om boer te worden. Het kermende geluid ging door merg en been en alle drie schreeuwden ze hun longen uit hun lijf toen ik onverwacht een scherpe bocht naar rechts nam. Nog nooit duurde 3 km zo lang. Vanwege de lucht draaide ik het dakraam openen en de fietsers gingen vanzelf aan de kant. Brabantse Thomas was er zeker van dat niemand hem hier zou herkennen, dat was een geruststelling. De lucht die Meneer en Mevrouw produceerden vroeg ernaar nog 3 dagen met open ramen te rijden.
Dat alles weegt niet op tegen de gezelligheid en aanhankelijkheid. Na een paar dagen aten ze al uit mijn hand. Echter in een artikel las ik dat een varken het karakter heeft van een peuter die nooit volwassen wordt. Nou kom ik over het algemeen alleen maar aardige peuters tegen in mijn omgeving dus ik zie het met vertrouwen tegemoet.
Meneer Bor en Juffrouw Knor zijn vrij te bezoeken. Vinden appeltjes lekker en houden van een praatje.